Η κρίσιμη σύσκεψη στην Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ, ο αμερικανικός εκβιασμός στη Γερμανία, η υποχώρηση της Μέρκελ, η εμπλοκή της Ελλάδας και η νέα ένωση ομοσπονδιακού χαρακτήρα στην Ευρώπη για να αντιμετωπιστεί ο μεγάλος κίνδυνος της Κίνας!

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Τρεις μήνες περίπου πριν από τη ημέρα διεξαγωγής των βουλευτικών εκλογών στην Ελλάδα, στην κεντρική τράπεζα των Ηνωμένων Πολιτειών (Fed) πραγματοποιείτο μια μεγάλη σύσκεψη στην οποία συμμετείχαν εκτός από οικονομικούς παράγοντες, αμερικανοί πολιτικοί και εμπειρογνώμονες από το State Department.
Το κυρίως θέμα της ατζέντας ήταν οι μακροπρόθεσμες τοποθετήσεις της Fed σε ομόλογα ύστερα από την κρίση των ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων (subprime) στις ΗΠΑ, σε σχέση με την συμπεριφορά της Κίνας σε ομολογιακές τοποθετήσεις, κυρίως στις επενδύσεις της τελευταίας στα δεκαετή αμερικανικά κρατικά ομόλογα.

Η συζήτηση αυτή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι…
δεν είναι δυνατόν η αμερικανική πλευρά να εξαρτάται αποκλειστικά από τις διαθέσεις της Κίνας και την πρόθεσή της να αγοράζει αμερικανικά κρατικά ομόλογα και κινητές αξίες σε δολάρια, με τον πακτωλό συναλλάγματος που διαθέτει εξαιτίας του εμπορικού της πλεονάσματος, για να κρατήσει χαμηλά το γουάν σε σχέση με το δολάριο.
Αν οι κινέζοι διέκοπταν την εξαγορά του αμερικανικού χρέους, τότε μεταξύ άλλων θα εκτινάσσονταν τα αμερικανικά επιτόκια και θα βούλιαζε η αμερικανική οικονομία με κίνδυνο να υπάρξει ένα ανεπανάληπτο κραχ.
Η λύση για να αντιμετωπισθεί αυτός ο κίνδυνος θα ήταν να αγοράσει η Fed τα αδιάθετα αμερικανικά ομόλογα σε αυτή την περίπτωση, αλλά τούτο θα προκαλούσε πληθωρισμό και θα ανέτρεπε εντελώς το μοντέλο ανάπτυξης της αμερικανικής κυβέρνησης.
Η συζήτηση αυτή κατέληξε ότι ή θα συνεχίσει η οικονομική πολιτική των ΗΠΑ να σέρνεται πίσω από την Κίνα με κίνδυνο απώλειας της αμερικανικής ηγεμονίας, ή θα αναζητηθούν συμμαχίες στην Ευρώπη για να πιεστεί το Πεκίνο να ανατιμήσει το νόμισμά του δίχως να αποσυρθεί από την αγορά αμερικανικών χαρτιών και ακινήτων.
Στη συζήτηση αυτή ένα μέλος της διοίκησης, γερμανικής καταγωγής, βεβαίωσε την ομήγυρη ότι οι γερμανοί δεν είναι συνεργάσιμοι, καθώς είναι πολύ ενοχλημένοι από τους προηγούμενους αμερικανικούς χειρισμούς στην υπόθεση των τοξικών χρηματοπιστωτικών προϊόντων που διοχετεύθηκαν έντεχνα στην ευρωπαϊκή αγορά από τις ΗΠΑ, με αποτέλεσμα να πληγεί όχι μόνον η γερμανική οικονομία, άλλα σε διαφορετικό βαθμό όλες οι χώρες της ΕΕ.
Τότε αποφασίστηκε να εκβιαστεί η γερμανική κυβέρνηση, ώστε σύντομα η ΕΕ να περάσει σε μια μορφή οικονομικής διακυβέρνησης, που θα εξανάγκαζε τις γερμανικές κυβερνήσεις να συνεργαστούν με τις ΗΠΑ ώστε να υπάρξουν συντονισμένες πιέσεις προς το Πεκίνο, είτε προς την κατεύθυνση της ανατίμησης του γουάν, είτε μέσω του περιορισμού των εισαγωγών στην ΕΕ. Το τελευταίο θα υποχρέωνε την κυβέρνηση της PRC να στρέψει την παραγωγή της στην εσωτερική της αγορά, να αυξηθεί η κατανάλωση, να αυξηθούν οι τιμές και να περάσει η Κίνα στο δυτικό σύστημα, με αποτέλεσμα στο τέλος να ανατιμήσει το νόμισμα της και να χάσει τα ανταγωνιστικά της πλεονεκτήματα σε ολόκληρο τον κόσμο.
Μέχρι τότε τόσο οι γερμανοί, όσο και οι γάλλοι προτιμούσαν να διατηρούν αυτόνομες σχέσεις με την Κίνα και προς το παρόν δεν είχαν πρόβλημα με τη χαμηλή ισοτιμία του γουάν, ίσα-ίσα την έβλεπαν θετικά στη συγκυρία, στο βαθμό που πίεζε την αμερικανική αγορά σε μη ανταγωνιστικά με τις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες προϊόντα.
Τότε αποφασίστηκε να εξαναγκαστούν οι γερμανοί να αλλάξουν μυαλά, μέσω του πιο αδύνατου κρίκου της ευρωζώνης: την Ελλάδα. Τότε ήταν που ήρθαν σε επαφή με έλληνες πολιτικούς (ελάχιστους αλλά και από τα δύο κόμματα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) και δυο – τρείς άλλους παράγοντες, ώστε η Ελλάδα να κάνει εκλογές αμέσως, να αναλάβει ο Γιώργος Παπανδρέου και τότε να ξεκινήσει το παιχνίδι με αμερικανικούς οίκους που είχαν συνεργασθεί με προηγούμενες κυβερνήσεις και ξέρανε