Η φύση προσπαθεί πάντα να επουλώνει τις πληγές που της προκαλεί ο άνθρωπος. Κάποιες φορές τα καταφέρνει και ανακτά τη χαμένη της αίγλη κι άλλες πάλι μεταμορφώνεται, στην προσπάθειά της να σβήσει τις ανθρώπινες μουτζούρες από τον καμβά της. Αυτό συμβαίνει και στην περίπτωση των ανενεργών πλέον ορυχείων-λατομείων λευκόλιθου στη Βόρεια Εύβοια, όπου η υποτυπώδης ανθρώπινη αποκατάσταση και οι προσπάθειες της φύσης, έχουν δημιουργήσει ένα εξωπραγματικό τοπίο, στο οποίο κυριαρχούν τα ορυχεία με τις «14 τεχνητές λίμνες». Με συνολική έκταση που αγγίζει τα 1.000 στρέμματα και βάθη που ξεπερνούν σε κάποιες από αυτές τα 100 μέτρα(!), οι λίμνες των ορυχείων της Βόρειας Εύβοιας είναι ένα μοναδικό σύνθετο ανθρωπογενές τοπίο. Οι λίμνες χωρίζονται γεωγραφικά σε δύο συμπλέγματα. Το πρώτο βρίσκεται προς την ανατολική ακτή που αντικρίζει το Αιγαίο ανάμεσα στα χωριά Προκόπι και Μαντούδι, ενώ το δεύτερο βρίσκεται στις βορειανατολικές παρυφές του Όρους Κανδήλι ανάμεσα στα χωριά Δαφνώντα, Τρούπι, Κάκαβο, Σπαθάρι και Καλύβια.