Του Γιώργου Χρ. Παπαχρήστου

ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ σήμερα τις 93 από τις 100 ημέρεςτο ορόσημο του Γιώργου – αλλά όποιος πει ότι είδε την αλλαγή μπροστά του, στη χώρα γενικά και την καθημερινότητά του ειδικότερα, θα λέει ψέματα. Ή θα ξεγελάει τον εαυτό του. Θα απαντήσει κάποιος ότι τα χάλια στα οποία βρήκε τη χώρα ο Γιώργος μετά το πέρασμα του τυφώνα «Καραμανλή» ήταν τέτοια που δεν επέτρεπαν πολλά πολλά.Ένας άλλος ίσως να επισημάνει ότι σε μια διαλυμένη χώρα όχι 100 μέρες δεν φτάνουν για να σταθεροποιηθεί η κατάσταση, αλλά ούτε 1.000. Σωστά είναι όλα αυτά.
Αλλά δεν μπορώ να φανταστώ ότι…όταν και οι πέτρες γνώριζαν από μήνες ότι το ΠΑΣΟΚ θα γινόταν κυβέρνηση, δεν είχε φροντίσει μια ομάδα να έχει 5 νομοσχέδια έτοιμα, να κάνει πράξη τις δεσμεύσεις που ανέλαβε προεκλογικά. Διότι όσο και καλή διάθεση να έχεις και όσο να θες να στηρίξεις την προσπάθεια που κάνει αυτή η κυβέρνηση, ένα (αριθμός 1) νομοσχέδιο ψηφισμένο σε 93 μέρες μάλλον δεν είναι και σπουδαίο έργο.Αντίθετα δείχνει ότι ο αρχικός ενθουσιασμός και η όρεξη για δουλειά έχουν δώσει τη θέση τους στη γραφειοκρατική αντίληψη για την εξουσία. Και είναι ίσως καιρός να πάρει την κατάσταση στα χέρια του ο Γιώργος. Τώρα, πριν είναι αργά…