Με τη φράση «είναι η τελευταία φορά που ασχολούμαι» αλλά και τη δημοσιοποίηση της 1ης επιστολής στον Υπ. Υγείας Δ. Αβραμόπουλο ο Μητροπολίτης κ.κ. Χρυσόστομος απαντά στα όσα αναφέρει ο Θ. Σταματίου στην επιστολή του και «βάζει τέλος» από την πλευρά της Μητροπόλεως στο δημόσιο αυτό διάλογο «δι’ επιστολών» με επίκεντρο την απομάκρυνση του θ. Σταματίου και τα αίτια που την προκάλεσαν. Στην επιστολή του ο Χαλκίδος Χρυσόστομος «προκαλεί» τον Θ. Σταματίου «να δημοσιοποιήσει τα στοιχεία όποιου ισχυρίζεται ότι ανεφέρθη η υπόθεση του κληροδοτήματος Μπαφέρου στον Υπουργό», καθώς και απαντά σε όλα τα σημεία και τα ευρήματα που θέτει ο Θ. Σταματίου.
Ακολουθεί η επιστολή – απάντηση του Μητροπολίτη Χαλκίδος κ.κ. Χρυσοστόμου καθώς και η 1η επιστολή προς τον Υπ. Υγείας.
Ακολουθεί η επιστολή – απάντηση του Μητροπολίτη Χαλκίδος κ.κ. Χρυσοστόμου καθώς και η 1η επιστολή προς τον Υπ. Υγείας.
Στο υπ’ αριθμ. 715 φύλλο της έγκριτης Εφημερίδος Σας, με ημερομηνία Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009, δημοσιεύσατε επιστολή – απάντηση του κ. Θεοδώρου Σταματίου και την δεύτερη επιστολή μου προς τον Υπουργό Υγείας κ. Δημήτριο Αβραμόπουλο, την οποία ο τέως Διοικητής Σας κοινοποίησε. Επί του περιεχομένου του δημοσιεύματος έχω να παρατηρήσω τα παρακάτω, προς αποκατάσταση της αλήθειας και μόνο, με τη βεβαιότητα ότι θα δημοσιευθούν και με την δήλωση ότι είναι η τελευταία φορά που ασχολούμαι με το θέμα.
Καταρχήν εκφράζω τη «χαρά» μου, γιατί επιτέλους ευδόκησε ο κ. Σταματίου να απαντήσει στο Μητροπολίτη Του, έστω και μέσω δημοσίου βήματος. Κατ’ επανάληψη Του έγραψα και ουδέποτε μου απάντησε, παρά το γεγονός ότι, καθώς και ο Ίδιος δηλώνει, αγαπά την Εκκλησία. Του ζήτησα, ακόμη, μέσω της εφημερίδος Σας, να Σας κοινοποιήσει όλες τις επιστολές που Του απέστειλα και έμειναν αναπάντητες και αντ’ αυτών Σας έστειλε μόνο την δεύτερη επιστολή μου προς τον κ. Υπουργό Υγείας, θεωρώντας ότι αυτή εξυπηρετεί τα σχέδιά Του και τις θέσεις Του. Με τρόπο δε προσβλητικό γράφει ότι «για τις άλλες επιστολές που κάνει μνεία ο Μητροπολίτης, δεν τις αναφέρω γιατί τις θεωρώ άνευ σημασίας για το Νοσοκομείο.» Η προσβολή αυτή, νομίζω, επεκτείνεται και σε Σας και και προς το Λαό, του Οποίου την κρίση θέλει να προλάβει και να καθοδηγήσει, με το συμπέρασμά Του ότι θεωρεί τις επιστολές μου άνευ σημασίας! Οι ασκούντες δημόσια λειτουργήματα είμαστε υποχρεωμένοι να εκθέτουμε τις απόψεις και τα στοιχεία μας στο Λαό, ο Οποίος, ευτυχώς, κατά κανόνα, έχει κρίση.
Στη συνέχεια, Σας αποστέλλω την πρώτη μου επιστολή προς τον κ. Αβραμόπουλο, με την παράκληση να δημοσιευθεί, για να βγάλετε κι’ Εσείς και οι αναγνώστες Σας τα συμπεράσματά Σας.
Ο κ. Σταματίου διερωτάται, ωστόσο, τι μεσολάβησε στο χρονικό διάστημα μεταξύ 13ης και 27ης Νοεμβρίου παρελθόντος έτους, οπότε και εστάλη η δεύτερη επιστολή, που, κατά τη γνώμη Του, άλλαξε τα φιλάδελφα αισθήματά μου. Με την παρατήρηση ότι, όπως θα φανεί και πιο κάτω, διατηρεί επιλεκτική μνήμη αυτής μας της συναντήσεως, του θυμίζω ότι και εκεί του διετύπωσα το μόνο μου παράπονο, που αφορά το θέμα λειτουργίας και διαχειρίσεως του Ιερού Ναού του Νοσοκομείου. Του εξηγώ, λοιπόν, τώρα ότι, εν τω μεταξύ, είχα και την αναφορά του Εφημερίου του Νοσοκομείου, ο οποίος με πληροφορούσε πως ο Ιερός Ναός μένει δίχως κεριά, ότι οι υπηρετούντες (ιεροψάλτης και νεωκόρος) μένουν απλήρωτοι και δέχθηκα ακόμη και τηλέφωνα διαμαρτυρίας εκ μέρους πιστών, οι οποίοι δεν έβρισκαν κερί να ανάψουν. Το άδειο από κεριά παγκάρι το διεπίστωσα και ο ίδιος, κατά την επίσκεψή μου σε ανύποπτο χρόνο στο Νοσοκομείο. Αυτά συνέβησαν και εγράφη η δευτέρα επιστολή για το περιεχόμενο της οποίας παραπονείται ο κ. Σταματίου. Δηλώνω όμως και πάλιν ότι, πέραν των δύο αυτών επιστολών, ουδεμία άλλη απέστειλα προς τον κ. Υπουργό Υγείας και προκάλεσα και προκαλώ πάλι τον κ. Σταματίου, εάν γνωρίζει κάτι περί του αντιθέτου να το δημοσιοποιήσει.
Με κατηγορεί ακόμη, ότι δεν βρήκα την δύναμη στην προηγούμενη επιστολή μου, που δημοσιεύσατε στην εφημερίδα Σας, να πω ότι δεν ήταν στις προθέσεις μου η απομάκρυνσή Του. Εξίσταμαι με την κατηγορία Του αυτή. Διερωτώμαι, αλήθεια, τι λόγος μου πέφτει εμένα με την τοποθέτηση η την απομάκρυνση του Διοικητού του Νοσοκομείου, αλλά και τι περισσότερο θα μπορούσα να πω από όσα έγραψα εκεί; Και από την δήλωσή μου, την οποία αναδείξατε στην πρώτη σελίδα ότι ουδέποτε αναμείχθηκα στην υπόθεση της απομακρύνσεώς Του από το Νοσοκομείο, τι άλλο περισσότερο και πιο ξεκάθαρο να έλεγα;
Θέτει όμως και ερωτήματα ο κ. Σταματίου, στα οποία και θα του απαντήσω και το πράττω, υπερβαίνοντας τη θλίψη μου, για όσα πικρά, προσβλητικά και ειρωνικά ο υιός Ιερέως γράφει για τον Μητροπολίτη Του.
1. Καίτοι είναι αυτονόητο και πασίγνωστο, δηλώνω για να ηρεμήσω τον τάραχο της ψυχής Του, ότι ασφαλώς και δεν επιθυμούσα την απομάκρυνσή Του. Ουδέποτε επεθύμησα η επεδίωξα κακό εις βάρος συνανθρώπου μου. Ο κ. Σταματίου αντιφάσκει ωστόσο προς εαυτόν, κατηγορώντας με στη συνέχεια ότι δεν παρενέβην στον Υπουργό για την ανάκληση της απομακρύνσεώς Του, γεγονός το οποίο πολύ εύστοχα σχολιάζει στην 4η σελίδα Της και η Εφημερίδα Σας.
Δεν είναι αληθής ο ισχυρισμός του κ. Σταματίου ότι δεν διετύπωσα τέτοιες «αξιώσεις» στους Προκατόχους Του. Ενδεικτικά αναφέρω ότι για το θέμα λειτουργίας – διαχειρίσεως του Ιερού Ναού είχα αποστείλει το υπ’ αριθμ. Πρωτ. 1736/19.12.2005 έγγραφο προς τον προκάτοχό Του κ. Ανδρέα Τόλια και Εκείνος μου απήντησε, δια του υπ’ αριθμ. Πρωτ. 4/2.1.2006 εγγράφου Του, προτείνοντάς μου υπαλλήλους του Νοσοκομείου, προκειμένου να τους διορίσω ως μέλη της διαχειριστικής Επιτροπής, υπό την Προεδρίαν του Ιερέως, όπερ και έπραξα, δια του υπ’ αριθμ. Πρωτ. 31/12.1.2006 διοριστηρίου εγγράφου μου.
Για το Κληροδότημα Μπαφέρου, δεν ετέθη θέμα, επί των ημερών των Προκατόχων Του, υπό του Εκκλησιαστικού Γηροκομείου, για τον απλούστατο λόγο ότι το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος δεν είχε τότε σαφή γνώση της υποθέσεως.
2. Αναφέρει ο κ. Σταματίου και άλλη δωρεά του αειμνήστου Μπαφέρου προς την Εκκλησία και ερωτά: Τι τα έκανε η Εκκλησία και γιατί τώρα διεκδικεί και το ακίνητο με τις υπάρχουσες στο Κληροδότημα καταθέσεις; Εξηγώ και πάλι ότι δεν διεκδικεί γενικώς και αορίστως η Εκκλησία, αλλά συγκεκριμένα το Γηροκομείο! Και φυσικά, το κοινωφελές και φιλανθρωπικό τούτο Ίδρυμα δεν κινήθηκε αυτοβούλως διεκδικώντας ό,τι διεκδικεί. Ο αείμνηστος Μπαφέρος, που έκαμε και την άλλη δωρεά, ο Ίδιος, έγραψε πάλι στη διαθήκη Του και για το Γηροκομείο. Αλήθεια, γιατί συστηματικά αποκρύπτει αυτή την αναφορά της διαθήκης και αποφεύγει να πει ότι η διεκδίκηση εγείρεται εκ μέρους του Εκκλησιαστικού Γηροκομείου Χαλκίδος; Μήπως για λόγους επικοινωνιακούς και δημιουργίας εντυπώσεων διαδίδει, ότι τάχα γενικά η Εκκλησία η η Μητρόπολη, θέλει ν’ αρπάξει ο,τι ανήκει στο Νοσοκομείο; Και ερωτώ: Εάν δεν αγαπούσε ο κ. Σταματίου την Εκκλησία, τι χειρότερο θα Της έκαμε;
Με αδικεί ο κ. Σταματίου, όταν με κατηγορεί ότι διεκδικώ συνδιαχείριση των εσόδων εκ του Ιερού Ναού. Λησμονεί η δεν ξέρει, καίτοι απόφοιτος της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής και Παπά παιδί, ότι οι παντός είδους Ιεροί Ναοί λειτουργούν και ελέγχονται από τον οικείο Μητροπολίτη και ότι, με βάση την κείμενη εκκλησιαστική νομοθεσία και την Απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου (που Του έχω δύο φορές μάλιστα κοινοποιήσει, δίχως να λάβω απάντηση), η οποία υιοθετεί την Γνωμοδότηση του παρ’ Αυτή (τη Ιερά Συνόδω) Ειδικού Νομικού Συμβούλου Δρος κ. Αναστασίου Μαρίνου, Επιτίμου Αντιπροέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας (την οποία υποτιμητικά ο κ. Σταματίου χαρακτηρίζει ως «δήθεν»), οι εισπράξεις του Ναού διατίθενται πρωτίστως για τις ανάγκες του Ναού και τα περισσεύματα υπέρ των Ευαγών Ιδρυμάτων της Μητροπόλεως; Παρά ταύτα, ωστόσο, εμείς δηλώσαμε και προφορικώς και εγγράφως, κατ’ επανάληψη, τόσο στον κ. Σταματίου, όσο και στον Προκάτοχό Του κ. Τόλια, ότι επιθυμία μας είναι να καλύπτονται τα λειτουργικά έξοδα του Ιερού Ναού και τα υπόλοιπα να κατατίθενται υπέρ του Νοσοκομείου, φυσικά επί αποδείξει (βλ. σχετικώς στις προς τον κ. Αβραμόπουλο δύο επιστολές μας). Γιατί τα αποκρύπτει αυτά και μας διασύρει αδίκως; Δεν μας απήντησε όμως ο κ. Σταματίου, γιατί ο Ίδιος κατήργησε την Επιτροπή διαχειρίσεως, που ο Ίδιος είχε ορίσει με το από 4ης Δεκεμβρίου 2006 έγγραφό Του;
3. Διαπιστώνω βέβαια και κάποιες άλλες αντιφάσεις στην επιστολή Του, που αφορούν το θέμα του παγκαρίου του Ιερού Ναού. Και εξηγούμαι: Αφού είχε, όπως τώρα ισχυρίζεται, γραπτή την εντολή της 5ης ΥΠΕ, σχετικώς με την διαχείριση των εισπράξεων, γιατί δεν μου απήντησε στις επιστολές μου, καλυπτόμενος μάλιστα από αυτή την απάντηση της προϊσταμένης Του Υπηρεσίας; Και εάν αυτό το κείμενο που δημοσιεύει τώρα ο κ. Σταματίου, το έχει προσυπογράψει ο τότε Διοικητής της 5ης ΥΠΕ και νυν Διευθυντής του Υπουργού Υγείας κ. Αβραμόπουλου, κ. Ντίνος Κόκκινος, με το οποίο δικαιώνεται (ασχέτως, εάν για εμάς είναι παράνομο και αντικανονικό), τότε πως είναι δυνατό μία επιστολή του Μητροπολίτου, όσο οξεία και αν είναι, να μετρήσει εις βάρος του Διοικητού του Νοσοκομείου και να συντελέσει στην απόλυσή Του, τη στιγμή μάλιστα που ο Διοικητής εφαρμόζει την ως άνω εντολή; Και ακόμη, γιατί ο κ. Σταματίου μόλις έλαβε την κοινοποίηση της δεύτερης επιστολής μου στον κ. Υπουργό (δεν κάμω τίποτε κρυφό), την οποία χαρακτηρίζει φαρμακερή, δεν μπήκε στον κόπο έστω να μου τηλέφωνήσει και να με ρωτήσει η και να μου αναφέρει αυτό που τώρα εκ των υστέρων γράφει στη δημόσια απάντησή Του;
Με προκαλεί και πάλι ο κ. Σταματίου, σχετικώς με την υπόθεση του κληροδοτήματος Μπαφέρου. Φαίνεται μάλιστα ότι νοιάζεται για την ανάπαυση της ψυχής του αειμνήστου Μεγάλου Ευεργέτου του Τόπου μας και λέγει ότι γι’ αυτό ήλθε σε σύγκρουση μαζί μου. Ουδέν αναληθέστερον τούτου! Για την υπόθεση Μπαφέρου ισχύουν όσα έγραψα στην ήδη δημοσιευθείσα από την Εφημερίδα Σας επιστολή μου. Λησμονεί όμως ο κ. Σταματίου ότι και στην τελευταία μας συνάντηση, που είχαμε την ημέρα της γιορτής μου στην οποία και ο Ίδιος αναφέρεται, ενώπιον μαρτύρων, επί λέξει του είπα: «Για την υπόθεση του Κληροδοτήματος Μπαφέρου δεν Σε κατηγορώ, γιατί έχεις καθήκον να υπερασπισθείς τα δικαιώματα του χώρου Σου (του Νοσοκομείου), όπως κι’ εγώ έχω υποχρέωση να υπερασπισθώ το Γηροκομείο μας και δεν θα ‘πρεπε να κατηγορηθώ γι’ αυτό. Η Δικαιοσύνη, με την πρωτοβουλία της Εκκλησίας, ας λύσει μία χρονίζουσα επί 50 χρόνια υπόθεση». Ο αείμνηστος Μπαφέρος, κ. Σταματίου, ήθελε (έτσι λέγει στη διαθήκη Του) ανέγερση μιας πτέρυγος συγχρονισμένης παθολογικής καθώς και τμήμα εις αυτήν αντικαρκινικού και αυτό το ήθελε γρήγορα, αφού μάλιστα επιθυμούσε να κληθεί από την Εκτελεστική Επιτροπή και η Βασίλισσα Φρειδερίκη για να την επισκεφθεί! Αυτά τα έγραφε στη διαθήκη Του, το 1958! Πενήντα ολόκληρα χρόνια πριν!!! Και σε περίπτωση, που δεν γινόταν η επιθυμία Του αυτή, ήθελε, όπως έγραφε, να μεταφερθούν τα περιουσιακά Του στοιχεία στο Γηροκομείο. Γιατί το αποσιωπήσατε αυτό στην απάντησή Σας; Εμείς μνημονεύουμε τον μεγάλο Αυτό Δωρητή στις καθ’ ημέραν προσευχές μας και δεόμεθα σε κάθε Θεία Λειτουργία υπέρ της αναπαύσεώς Του και με απόλυτη ψυχραιμία αναμένουμε την απόφαση της Ελληνικής Δικαιοσύνης, για την οποία πάλι λέγω ότι θα χαρούμε το ίδιο είτε ευνοήσει το Νοσοκομείο μας η το Εκκλησιαστικό Γηροκομείο μας. Δεν είμαστε μικρόψυχοι! Αναγνωρίζουμε και βοηθούμε όλα τα κοινωφελή έργα!
Από τον κ. Σταματίου αναμένω και την δημοσίευση των ονομάτων εκείνων, που ισχυρίζεται ότι επίεσα και προσπάθησα να τους επηρεάσω υπέρ του Γηροκομείου και οπωσδήποτε ζητώ και πάλι ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ, τα οποία αποδεικνύουν ότι ανέφερα ποτέ κάτι σχετικά με την υπόθεση Μπαφέρου στον Υπουργό Υγείας η στον οποιοδήποτε παράγοντα η υπάλληλο του Υπουργείου αυτού η σχετιζόμενο, καθ’ οιονδήποτε τρόπο με αυτό. Αλλιώς το ξαναγράφω: διατρέχει τον κίνδυνο να χαρακτηρισθεί ψεύτης και συκοφάντης και όχι ήρωας, όπως επιδιώκει.
Όσον αφορά τη μνημονευθείσα σύσταση, που του έκανε ο μακαριστός Ιερέας πατέρας Του λέγοντας «πρόσεχε παιδί μου να μην πέσεις στη δυσμένεια Δεσπότη» έχω να πω ότι υπάρχει και άλλη ερμηνεία, εκτός από αυτή που εννοεί ο κ. Σταματίου και δια της οποίας μάλλον αδικεί και αδικείται: «Πρόσεχε παιδί μου να μην δυσαρεστήσεις άδικα τον Επίσκοπο, γιατί πίσω από αυτόν ευρίσκεται Εκείνος που τον απέστειλε και η πνευματική ζημία που θα έχεις θα είναι μεγάλη». Αυτό, πιστεύω, θα έλεγε ένας καλός Ιερέας στο παιδί του. Και έτσι δικαιώνεται και ο τίτλος «ευλαβέστατος Ιερέας», τον οποίον χρησιμοποιεί για τον μακαριστό πατέρα Του ο κ. Σταματίου. Διαφορετικά (εάν, δηλαδή, του ειπώθηκε η παραπάνω συμβουλή με το πνεύμα και την έννοια που ο παπαδογιός κ. Σταματίου χρησιμοποιεί το ρηθέν) αποκαλύπτει ότι έχει την τάση να πικραίνει τον Επίσκοπο στο DNA Του.
Καταρχήν εκφράζω τη «χαρά» μου, γιατί επιτέλους ευδόκησε ο κ. Σταματίου να απαντήσει στο Μητροπολίτη Του, έστω και μέσω δημοσίου βήματος. Κατ’ επανάληψη Του έγραψα και ουδέποτε μου απάντησε, παρά το γεγονός ότι, καθώς και ο Ίδιος δηλώνει, αγαπά την Εκκλησία. Του ζήτησα, ακόμη, μέσω της εφημερίδος Σας, να Σας κοινοποιήσει όλες τις επιστολές που Του απέστειλα και έμειναν αναπάντητες και αντ’ αυτών Σας έστειλε μόνο την δεύτερη επιστολή μου προς τον κ. Υπουργό Υγείας, θεωρώντας ότι αυτή εξυπηρετεί τα σχέδιά Του και τις θέσεις Του. Με τρόπο δε προσβλητικό γράφει ότι «για τις άλλες επιστολές που κάνει μνεία ο Μητροπολίτης, δεν τις αναφέρω γιατί τις θεωρώ άνευ σημασίας για το Νοσοκομείο.» Η προσβολή αυτή, νομίζω, επεκτείνεται και σε Σας και και προς το Λαό, του Οποίου την κρίση θέλει να προλάβει και να καθοδηγήσει, με το συμπέρασμά Του ότι θεωρεί τις επιστολές μου άνευ σημασίας! Οι ασκούντες δημόσια λειτουργήματα είμαστε υποχρεωμένοι να εκθέτουμε τις απόψεις και τα στοιχεία μας στο Λαό, ο Οποίος, ευτυχώς, κατά κανόνα, έχει κρίση.
Στη συνέχεια, Σας αποστέλλω την πρώτη μου επιστολή προς τον κ. Αβραμόπουλο, με την παράκληση να δημοσιευθεί, για να βγάλετε κι’ Εσείς και οι αναγνώστες Σας τα συμπεράσματά Σας.
Ο κ. Σταματίου διερωτάται, ωστόσο, τι μεσολάβησε στο χρονικό διάστημα μεταξύ 13ης και 27ης Νοεμβρίου παρελθόντος έτους, οπότε και εστάλη η δεύτερη επιστολή, που, κατά τη γνώμη Του, άλλαξε τα φιλάδελφα αισθήματά μου. Με την παρατήρηση ότι, όπως θα φανεί και πιο κάτω, διατηρεί επιλεκτική μνήμη αυτής μας της συναντήσεως, του θυμίζω ότι και εκεί του διετύπωσα το μόνο μου παράπονο, που αφορά το θέμα λειτουργίας και διαχειρίσεως του Ιερού Ναού του Νοσοκομείου. Του εξηγώ, λοιπόν, τώρα ότι, εν τω μεταξύ, είχα και την αναφορά του Εφημερίου του Νοσοκομείου, ο οποίος με πληροφορούσε πως ο Ιερός Ναός μένει δίχως κεριά, ότι οι υπηρετούντες (ιεροψάλτης και νεωκόρος) μένουν απλήρωτοι και δέχθηκα ακόμη και τηλέφωνα διαμαρτυρίας εκ μέρους πιστών, οι οποίοι δεν έβρισκαν κερί να ανάψουν. Το άδειο από κεριά παγκάρι το διεπίστωσα και ο ίδιος, κατά την επίσκεψή μου σε ανύποπτο χρόνο στο Νοσοκομείο. Αυτά συνέβησαν και εγράφη η δευτέρα επιστολή για το περιεχόμενο της οποίας παραπονείται ο κ. Σταματίου. Δηλώνω όμως και πάλιν ότι, πέραν των δύο αυτών επιστολών, ουδεμία άλλη απέστειλα προς τον κ. Υπουργό Υγείας και προκάλεσα και προκαλώ πάλι τον κ. Σταματίου, εάν γνωρίζει κάτι περί του αντιθέτου να το δημοσιοποιήσει.
Με κατηγορεί ακόμη, ότι δεν βρήκα την δύναμη στην προηγούμενη επιστολή μου, που δημοσιεύσατε στην εφημερίδα Σας, να πω ότι δεν ήταν στις προθέσεις μου η απομάκρυνσή Του. Εξίσταμαι με την κατηγορία Του αυτή. Διερωτώμαι, αλήθεια, τι λόγος μου πέφτει εμένα με την τοποθέτηση η την απομάκρυνση του Διοικητού του Νοσοκομείου, αλλά και τι περισσότερο θα μπορούσα να πω από όσα έγραψα εκεί; Και από την δήλωσή μου, την οποία αναδείξατε στην πρώτη σελίδα ότι ουδέποτε αναμείχθηκα στην υπόθεση της απομακρύνσεώς Του από το Νοσοκομείο, τι άλλο περισσότερο και πιο ξεκάθαρο να έλεγα;
Θέτει όμως και ερωτήματα ο κ. Σταματίου, στα οποία και θα του απαντήσω και το πράττω, υπερβαίνοντας τη θλίψη μου, για όσα πικρά, προσβλητικά και ειρωνικά ο υιός Ιερέως γράφει για τον Μητροπολίτη Του.
1. Καίτοι είναι αυτονόητο και πασίγνωστο, δηλώνω για να ηρεμήσω τον τάραχο της ψυχής Του, ότι ασφαλώς και δεν επιθυμούσα την απομάκρυνσή Του. Ουδέποτε επεθύμησα η επεδίωξα κακό εις βάρος συνανθρώπου μου. Ο κ. Σταματίου αντιφάσκει ωστόσο προς εαυτόν, κατηγορώντας με στη συνέχεια ότι δεν παρενέβην στον Υπουργό για την ανάκληση της απομακρύνσεώς Του, γεγονός το οποίο πολύ εύστοχα σχολιάζει στην 4η σελίδα Της και η Εφημερίδα Σας.
Δεν είναι αληθής ο ισχυρισμός του κ. Σταματίου ότι δεν διετύπωσα τέτοιες «αξιώσεις» στους Προκατόχους Του. Ενδεικτικά αναφέρω ότι για το θέμα λειτουργίας – διαχειρίσεως του Ιερού Ναού είχα αποστείλει το υπ’ αριθμ. Πρωτ. 1736/19.12.2005 έγγραφο προς τον προκάτοχό Του κ. Ανδρέα Τόλια και Εκείνος μου απήντησε, δια του υπ’ αριθμ. Πρωτ. 4/2.1.2006 εγγράφου Του, προτείνοντάς μου υπαλλήλους του Νοσοκομείου, προκειμένου να τους διορίσω ως μέλη της διαχειριστικής Επιτροπής, υπό την Προεδρίαν του Ιερέως, όπερ και έπραξα, δια του υπ’ αριθμ. Πρωτ. 31/12.1.2006 διοριστηρίου εγγράφου μου.
Για το Κληροδότημα Μπαφέρου, δεν ετέθη θέμα, επί των ημερών των Προκατόχων Του, υπό του Εκκλησιαστικού Γηροκομείου, για τον απλούστατο λόγο ότι το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος δεν είχε τότε σαφή γνώση της υποθέσεως.
2. Αναφέρει ο κ. Σταματίου και άλλη δωρεά του αειμνήστου Μπαφέρου προς την Εκκλησία και ερωτά: Τι τα έκανε η Εκκλησία και γιατί τώρα διεκδικεί και το ακίνητο με τις υπάρχουσες στο Κληροδότημα καταθέσεις; Εξηγώ και πάλι ότι δεν διεκδικεί γενικώς και αορίστως η Εκκλησία, αλλά συγκεκριμένα το Γηροκομείο! Και φυσικά, το κοινωφελές και φιλανθρωπικό τούτο Ίδρυμα δεν κινήθηκε αυτοβούλως διεκδικώντας ό,τι διεκδικεί. Ο αείμνηστος Μπαφέρος, που έκαμε και την άλλη δωρεά, ο Ίδιος, έγραψε πάλι στη διαθήκη Του και για το Γηροκομείο. Αλήθεια, γιατί συστηματικά αποκρύπτει αυτή την αναφορά της διαθήκης και αποφεύγει να πει ότι η διεκδίκηση εγείρεται εκ μέρους του Εκκλησιαστικού Γηροκομείου Χαλκίδος; Μήπως για λόγους επικοινωνιακούς και δημιουργίας εντυπώσεων διαδίδει, ότι τάχα γενικά η Εκκλησία η η Μητρόπολη, θέλει ν’ αρπάξει ο,τι ανήκει στο Νοσοκομείο; Και ερωτώ: Εάν δεν αγαπούσε ο κ. Σταματίου την Εκκλησία, τι χειρότερο θα Της έκαμε;
Με αδικεί ο κ. Σταματίου, όταν με κατηγορεί ότι διεκδικώ συνδιαχείριση των εσόδων εκ του Ιερού Ναού. Λησμονεί η δεν ξέρει, καίτοι απόφοιτος της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής και Παπά παιδί, ότι οι παντός είδους Ιεροί Ναοί λειτουργούν και ελέγχονται από τον οικείο Μητροπολίτη και ότι, με βάση την κείμενη εκκλησιαστική νομοθεσία και την Απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου (που Του έχω δύο φορές μάλιστα κοινοποιήσει, δίχως να λάβω απάντηση), η οποία υιοθετεί την Γνωμοδότηση του παρ’ Αυτή (τη Ιερά Συνόδω) Ειδικού Νομικού Συμβούλου Δρος κ. Αναστασίου Μαρίνου, Επιτίμου Αντιπροέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας (την οποία υποτιμητικά ο κ. Σταματίου χαρακτηρίζει ως «δήθεν»), οι εισπράξεις του Ναού διατίθενται πρωτίστως για τις ανάγκες του Ναού και τα περισσεύματα υπέρ των Ευαγών Ιδρυμάτων της Μητροπόλεως; Παρά ταύτα, ωστόσο, εμείς δηλώσαμε και προφορικώς και εγγράφως, κατ’ επανάληψη, τόσο στον κ. Σταματίου, όσο και στον Προκάτοχό Του κ. Τόλια, ότι επιθυμία μας είναι να καλύπτονται τα λειτουργικά έξοδα του Ιερού Ναού και τα υπόλοιπα να κατατίθενται υπέρ του Νοσοκομείου, φυσικά επί αποδείξει (βλ. σχετικώς στις προς τον κ. Αβραμόπουλο δύο επιστολές μας). Γιατί τα αποκρύπτει αυτά και μας διασύρει αδίκως; Δεν μας απήντησε όμως ο κ. Σταματίου, γιατί ο Ίδιος κατήργησε την Επιτροπή διαχειρίσεως, που ο Ίδιος είχε ορίσει με το από 4ης Δεκεμβρίου 2006 έγγραφό Του;
3. Διαπιστώνω βέβαια και κάποιες άλλες αντιφάσεις στην επιστολή Του, που αφορούν το θέμα του παγκαρίου του Ιερού Ναού. Και εξηγούμαι: Αφού είχε, όπως τώρα ισχυρίζεται, γραπτή την εντολή της 5ης ΥΠΕ, σχετικώς με την διαχείριση των εισπράξεων, γιατί δεν μου απήντησε στις επιστολές μου, καλυπτόμενος μάλιστα από αυτή την απάντηση της προϊσταμένης Του Υπηρεσίας; Και εάν αυτό το κείμενο που δημοσιεύει τώρα ο κ. Σταματίου, το έχει προσυπογράψει ο τότε Διοικητής της 5ης ΥΠΕ και νυν Διευθυντής του Υπουργού Υγείας κ. Αβραμόπουλου, κ. Ντίνος Κόκκινος, με το οποίο δικαιώνεται (ασχέτως, εάν για εμάς είναι παράνομο και αντικανονικό), τότε πως είναι δυνατό μία επιστολή του Μητροπολίτου, όσο οξεία και αν είναι, να μετρήσει εις βάρος του Διοικητού του Νοσοκομείου και να συντελέσει στην απόλυσή Του, τη στιγμή μάλιστα που ο Διοικητής εφαρμόζει την ως άνω εντολή; Και ακόμη, γιατί ο κ. Σταματίου μόλις έλαβε την κοινοποίηση της δεύτερης επιστολής μου στον κ. Υπουργό (δεν κάμω τίποτε κρυφό), την οποία χαρακτηρίζει φαρμακερή, δεν μπήκε στον κόπο έστω να μου τηλέφωνήσει και να με ρωτήσει η και να μου αναφέρει αυτό που τώρα εκ των υστέρων γράφει στη δημόσια απάντησή Του;
Με προκαλεί και πάλι ο κ. Σταματίου, σχετικώς με την υπόθεση του κληροδοτήματος Μπαφέρου. Φαίνεται μάλιστα ότι νοιάζεται για την ανάπαυση της ψυχής του αειμνήστου Μεγάλου Ευεργέτου του Τόπου μας και λέγει ότι γι’ αυτό ήλθε σε σύγκρουση μαζί μου. Ουδέν αναληθέστερον τούτου! Για την υπόθεση Μπαφέρου ισχύουν όσα έγραψα στην ήδη δημοσιευθείσα από την Εφημερίδα Σας επιστολή μου. Λησμονεί όμως ο κ. Σταματίου ότι και στην τελευταία μας συνάντηση, που είχαμε την ημέρα της γιορτής μου στην οποία και ο Ίδιος αναφέρεται, ενώπιον μαρτύρων, επί λέξει του είπα: «Για την υπόθεση του Κληροδοτήματος Μπαφέρου δεν Σε κατηγορώ, γιατί έχεις καθήκον να υπερασπισθείς τα δικαιώματα του χώρου Σου (του Νοσοκομείου), όπως κι’ εγώ έχω υποχρέωση να υπερασπισθώ το Γηροκομείο μας και δεν θα ‘πρεπε να κατηγορηθώ γι’ αυτό. Η Δικαιοσύνη, με την πρωτοβουλία της Εκκλησίας, ας λύσει μία χρονίζουσα επί 50 χρόνια υπόθεση». Ο αείμνηστος Μπαφέρος, κ. Σταματίου, ήθελε (έτσι λέγει στη διαθήκη Του) ανέγερση μιας πτέρυγος συγχρονισμένης παθολογικής καθώς και τμήμα εις αυτήν αντικαρκινικού και αυτό το ήθελε γρήγορα, αφού μάλιστα επιθυμούσε να κληθεί από την Εκτελεστική Επιτροπή και η Βασίλισσα Φρειδερίκη για να την επισκεφθεί! Αυτά τα έγραφε στη διαθήκη Του, το 1958! Πενήντα ολόκληρα χρόνια πριν!!! Και σε περίπτωση, που δεν γινόταν η επιθυμία Του αυτή, ήθελε, όπως έγραφε, να μεταφερθούν τα περιουσιακά Του στοιχεία στο Γηροκομείο. Γιατί το αποσιωπήσατε αυτό στην απάντησή Σας; Εμείς μνημονεύουμε τον μεγάλο Αυτό Δωρητή στις καθ’ ημέραν προσευχές μας και δεόμεθα σε κάθε Θεία Λειτουργία υπέρ της αναπαύσεώς Του και με απόλυτη ψυχραιμία αναμένουμε την απόφαση της Ελληνικής Δικαιοσύνης, για την οποία πάλι λέγω ότι θα χαρούμε το ίδιο είτε ευνοήσει το Νοσοκομείο μας η το Εκκλησιαστικό Γηροκομείο μας. Δεν είμαστε μικρόψυχοι! Αναγνωρίζουμε και βοηθούμε όλα τα κοινωφελή έργα!
Από τον κ. Σταματίου αναμένω και την δημοσίευση των ονομάτων εκείνων, που ισχυρίζεται ότι επίεσα και προσπάθησα να τους επηρεάσω υπέρ του Γηροκομείου και οπωσδήποτε ζητώ και πάλι ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ, τα οποία αποδεικνύουν ότι ανέφερα ποτέ κάτι σχετικά με την υπόθεση Μπαφέρου στον Υπουργό Υγείας η στον οποιοδήποτε παράγοντα η υπάλληλο του Υπουργείου αυτού η σχετιζόμενο, καθ’ οιονδήποτε τρόπο με αυτό. Αλλιώς το ξαναγράφω: διατρέχει τον κίνδυνο να χαρακτηρισθεί ψεύτης και συκοφάντης και όχι ήρωας, όπως επιδιώκει.
Όσον αφορά τη μνημονευθείσα σύσταση, που του έκανε ο μακαριστός Ιερέας πατέρας Του λέγοντας «πρόσεχε παιδί μου να μην πέσεις στη δυσμένεια Δεσπότη» έχω να πω ότι υπάρχει και άλλη ερμηνεία, εκτός από αυτή που εννοεί ο κ. Σταματίου και δια της οποίας μάλλον αδικεί και αδικείται: «Πρόσεχε παιδί μου να μην δυσαρεστήσεις άδικα τον Επίσκοπο, γιατί πίσω από αυτόν ευρίσκεται Εκείνος που τον απέστειλε και η πνευματική ζημία που θα έχεις θα είναι μεγάλη». Αυτό, πιστεύω, θα έλεγε ένας καλός Ιερέας στο παιδί του. Και έτσι δικαιώνεται και ο τίτλος «ευλαβέστατος Ιερέας», τον οποίον χρησιμοποιεί για τον μακαριστό πατέρα Του ο κ. Σταματίου. Διαφορετικά (εάν, δηλαδή, του ειπώθηκε η παραπάνω συμβουλή με το πνεύμα και την έννοια που ο παπαδογιός κ. Σταματίου χρησιμοποιεί το ρηθέν) αποκαλύπτει ότι έχει την τάση να πικραίνει τον Επίσκοπο στο DNA Του.
Αγαπητέ μου κ. Παπαμακάριε,
Τελειώνοντας εκφράζω την ειλικρινή μου συμπάθεια στον κ. Σταματίου, διαβεβαιώνοντάς Τον, με μάρτυρα το Θεό, ότι τόσο η καρδιά μου όσο και η πόρτα μου παραμένουν, όπως ήσαν πάντοτε, ανοικτές και για Εκείνον. Και τώρα και αν όχι τώρα, όποτε θελήσει η και με χρειασθεί η γνωρίσει την των πραγμάτων αλήθεια.