Ο Δήμος Χαλκιδέων (και με ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου, το οποίο απεστάλη στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη) ζητάει χρηματοδότηση κατ’ ελάχιστο ύψους 200.000 ευρώ για τις δράσεις πολιτικής προστασίας που πρόκειται να αναληφθούν μέσα στο 2011.
Και αναμένει την ανταπόκριση στο δίκαιο αίτημά του για θωράκιση της ευαίσθητης περιοχής μας.
Μάλιστα, σε περίπτωση αρνητικής στάσης της κεντρικής εξουσίας, ο Δήμος Χαλκιδέων ξεκαθαρίζει ότι «δεν μπορεί να εγγυηθεί και δεν θα ευθύνεται, εάν παρουσιαστούν φαινόμενα φυσικών καταστροφών».
ΤΑ ΜΕΙΟΥΜΕΝΑ ΚΟΝΔΥΛΙΑΚΑΙ ΟΙ ΑΥΞΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ
Η ανάπτυξη του Τμήματος Πολιτικής Προστασίας αποτελεί θεσμική ευθύνη μα και μια από τις βασικές προτεραιότητες του Δήμου Χαλκιδέων. Ωστόσο, όσο αίσθημα ευθύνης και διάθεση ετοιμότητας κι αν εμφορεί τον Δήμο, για να γίνουν τα σχετικά έργα πρόληψης (αντιπλημμυρικής προστασίας, εγκατάστασης συστημάτων πυρασφάλειας κ.α.) και οι συντηρήσεις (καθαρισμοί κ.α.), είναι αναγκαία προϋπόθεση η εξεύρεση και η διάθεση των απαραίτητων πόρων.
Όμως, η πραγματικότητα των αριθμών είναι απογοητευτική:
-Οι πόροι για την πολιτική προστασία και την πυροπροστασία που διαθέτει η κεντρική εξουσία στους Δήμους, σταδιακά μειώνονται.
Χαρακτηριστικά, ο πρώην Δήμος Χαλκιδέων το 2010 εισέπραξε 34.947,50 ευρώ, ποσόν μειωμένο κατά 61,54% σε σύγκριση με τα 90.863 ευρώ του 2009. Ενώ στο σύνολο των πρώην Δήμων που συγκροτούν το νέο διευρυμένο Δήμο Χαλκιδέων, η μείωση της χρηματοδότησης φθάνει στο 35,94%, από τα 205.035,30 ευρώ του 2009 στα 131.335,90 ευρώ του 2010.
-Επιπρόσθετα, ακόμη και τα σχετικά κονδύλια που διέθετε μέχρι πέρυσι η (πρώην ΔΕΣΕ της Κρατικής Περιφέρειας και νυν) ΔΔΕ της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, φέτος τα αποστερείται ολοκληρωτικά –και- η περιοχή μας.
Όταν μάλιστα, ο νέος διευρυμένος Δήμος Χαλκιδέων, με πληθυσμό και έκταση από τους μεγαλύτερους στη Χώρα, περιλαμβάνει στα όριά του δασικές εκτάσεις, ζώνες πρασίνου, αστικά και περιαστικά άλση, που πρέπει να προστατευθούν από ενδεχόμενο πυρκαγιών και επικίνδυνους χειμάρρους σε περιπτώσεις σοβαρών νεροποντών…
…Τότε η ιδιαίτερα μειωμένη χρηματοδότηση, δεν επιτρέπει όχι μόνον μια σειρά έργων ζωτικής σημασίας αλλά ούτε καν πολλές από τις στοιχειώδεις προληπτικές δράσεις.
Κάτι που ευθέως σημαίνει αδυναμία επαρκούς ανταπόκρισης έναντι των πολιτών για την ασφάλειά τους σε ζητήματα πολιτικής προστασίας.