Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη

Μαθήματα Δημοκρατίας από τους επίδοξους Μονάρχες…
Για ακόμα μια φορά, τελέστηκε μπροστά σου ο βιασμός της έννοιας της συμμετοχικής δημοκρατίας που μεταλλάχθηκε ξανά σ’ ενός ανδρός αρχή. Ή, για την ακρίβεια σε δύο ανδρών θέλημα. Των αρχηγών των δύο μεγάλων κομμάτων που συνθέτουν την βασική αιτία της κατάντιας σου. Του δικομματισμού. Της συμφωνημένης δηλαδή ομερτά που μετρά πια μέρες παρουσίας έτσι όμως τη γνώρισες, τη βίωσες, τη συνήθισες, τη σιχάθηκες. Κουρελιασμένη σήμερα η κεκαλυμμένη συμφωνία χρόνων στην από κοινού κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος υπέρ των λίγων, της κάστας…

των μετρημένων εκείνων γνωστών ανθρώπων, εις βάρος των πολλών αγνώστων που συναθροίζουν τον πληθυσμό της χώρας σου. Μιας χώρας υποχρεωμένης να παρατηρεί live έναν Πρωθυπουργό και έναν Αρχηγό της Αξιωματικής αντιπολίτευσης, που στο όνομα της κομματικής πειθαρχίας και για χάριν της φοβίας τους και της ανικανότητά τους να διαχειριστούν και να αποδεχθούν μια διαφορετική άποψη, προέβησαν στη μέθοδο της διαγραφής που πρωτοδίδαξε (στη μαζική και αυταρχική, άμεση μορφή της) ο Ανδρέας Παπανδρέου, μιμούμενος κομουνιστές μονάρχες.
Στο όνομα, λοιπόν, της κομματικής πειθαρχίας διαγράφονται σε χρόνο άμεσο βουλευτές που εξέφρασαν απλά τη γνώμη τους, αυτή που τους εξέλεξε βουλευτές σε περιφέρειες με χαμηλό βιοτικό επίπεδο, αλλά και σε κοινό δεξιό, κεντρώο και φιλελεύθερο. Κι όμως ακόμα και σήμερα, στον πάτο του, ο κοινοβουλευτισμός επιτρέπει στην κομματική πειθαρχία να τον διαβρώνει και να εκφυλίζει την έννοια του πολιτικού διαλόγου και του πολιτικού πολιτισμού. Όποιος διαφωνεί με τους νέους γυμνούς βασιλιάδες στο κακέκτυπο δημοκρατίας του Περικλή, διαγράφεται και εξοστρακίζεται. Αναγκάζεται σε παραίτηση από ένα αξίωμα που ο λαός του έδωσε γιατί δεν αρνήθηκε τις αρχές του, τις αξίες του και δεν πρόδωσε τη συνείδησή του. Οδηγείται στην αρνησικυρία του σοσιαλισμού ή της δεξιάς ιδεολογίας του, από δύο αρχηγούς που ένας πρόδωσε το κόμμα του πολλάκις -τώρα και την ιδεολογία που αυτό εκφράζει- και ο άλλος εκτελεί καθημερινά τον σοσιαλισμό χάριν του οποίου υπάρχει.